Wow. Twee drukke weken achter de rug!

Het is alweer twee weken geleden dat ik jullie op de hoogte heb gehouden over mijn grote avontuur. Tijd om jullie maar eens bij te praten. Eerder had ik hier echt geen tijd voor. Wat een drukke twee weken heb ik achter de rug.

In mijn vorige blog kon je lezen dat we zondagochtend hikend naar de naturel pool op zoek gingen. Na een lange zoektocht in de brandende zon hadden we deze dan eigenlijk gevonden. Ons was verteld dat je hier heerlijk kon relaxen en zwemmen. Dat zwemmen viel alleen een beetje tegen.. Het water zat namelijk vol met zee-egels, dus we zijn uiteindelijk maar snel terug gegaan om vervolgens lekker aan het strand te gaan liggen en een heerlijke verfrissende duik te gaan maken, want dat hadden we wel verdiend na zo’n fanatieke ochtend.

Maandag hadden wij onze eerste werkdag. De eerste schooldag is pas volgende week, maar er stonden andere activiteiten op het programma. We waren uitgenodigd op St. Dominic High, een plaatselijke middelbare school. Hier kregen we workshops. Ik vond de workshops geen meerwaarde hebben en gelukkig duurde het programma maar tot het begin van de middag. Dinsdagochtend werden we om half 8 ‘s ochtends in onze smurfenpakken (lees: blauwe polo’s van de stichting) in de kerk in Philipsburg verwacht. Oké, dit was toch wel even anders dan een mis in de kerk in Nederland. Hier werden voornamelijk vrolijke liedjes gezongen en door sommigen werd er zelfs gedanst in de kerk. Na de kerkdienst moesten we op een locatie verzamelen, waar iedereen werd voorgesteld aan de stichting. Woensdag had ik mijn eerste vergadering. Hier zag ik voor het eerst alle collega’s samen. De vergadering duurde de hele ochtend. Niet omdat er zoveel verteld moest worden, maar omdat ze hier niet echt ‘to the point’ zijn. De woensdagmiddag, donderdag en vrijdagochtend heb ik gebruikt om de klas verder in te richten en om alles klaar te leggen voor de eerste schooldag. Daarna ben ik vrijdagmiddag lekker gaan relaxen op het strand met de gedachten zo lekker uitgerust van start te kunnen gaan. -Je maakt hier trouwens de gekste dingen mee.- Na een fijn middagje strand liepen Esmee en ik terug naar de auto. De bus stopte midden op de weg, wat al vreemd genoeg was, want er zat geen verkeer voor hem. Een vrouw kwam uit het raampje hangen, schreeuwde wat tegen een andere mevrouw aan de kant van de weg die op haar beurt haar fruit kwam verkopen aan de vrouw in het busje. (Ben ik nog te begrijpen?!) Ach ja, het blijkt dus dat zoiets hier de normaalste zaak van de wereld is.
Zaterdagmiddag zijn we naar een beachparty geweest bij een Nederlands tentje. Toen we er kwamen vroegen we ons af wat we er kwamen doen. Geen kip te bekennen. Oké, dan zullen die gekke Brabanders het feestje eens mee op gang helpen.. En dat was gelukt. Wat een leuke middag/avond hebben we daar gehad. Zondag een lekkere –uitbrakdag- gehad om vervolgens maandag voor het echie te beginnen.

Maandagochtend ging om 05.15 uur de wekker. Wat! Nu al? Pff, veel te vroeg! Maar gelukkig begint het hier dan al stilletjes aan licht te worden en is het zeker niet koud. Snel de douche in om vervolgens om 06.00 naar school te vertrekken. Ik vroeg me op dat tijdstip echt af waar ik aan begonnen was. Eenmaal op school aangekomen was het schoolplein gezellig aangekleed met ballonnen. Na nog een klein praatje te hebben gemaakt met een aantal collega’s was het echt tijd om naar boven te gaan, want de eerste kinderen kwamen al vroeg naar school. Sommige kinderen worden namelijk al om 06.15 uur op school afgezet, terwijl school pas om 07.30 uur begint. Te belachelijk!
De kinderen uit mijn klas kwamen allemaal nieuwsgierig naar boven. Wie zou toch onze nieuwe juffrouw zijn? En ik moet toch ook wel bekennen dat ik ook erg nieuwsgierig was naar welke kinderen ik in de klas zou krijgen. De afgelopen week heb ik namelijk al verschillende dingen van de kinderen gehoord, maar dan kun je toch moeilijk een beeld schetsen van hoe de kinderen echt zijn.
Een voor een kwamen de kinderen binnen druppelen en stelden zich netjes voor. Ook enkele (nieuwsgierige) ouders kwamen zich netjes voorstellen en mij verwelkomen op school. Om half 8 begon de school met een weekopening. Hierbij werd het volkslied van Sint Maarten gezongen, het schoollied en werd er gebeden. De eerste schooldag vloog voorbij. Ik denk dat dat voornamelijk kwam omdat ik zoveel nieuwe indrukken heb opgedaan.
Ik heb mij verbaasd over wat de kinderen eten. Om 9.30, tijdens de eerste pauze, wordt er door de kinderen gewoon pizza of een koude hamburger van de McDonalds gegeten. Te bizar gewoon. ’s Middags is er nog een snackpauze waarbij de zakjes chips en rare drankjes uit de tasjes werden gehaald. Ik keek mijn ogen uit. Dat gaan we vanaf volgende week toch anders doen. Om 14.00 uur was de school uit, al waren sommige kinderen om 15.00uur nog niet door hun ouders opgehaald. Gewoon zielig! Zo heb ik mij de afgelopen week over verschillende dingen verbaasd en mijn ongeloof uitgesproken. Het lijkt hier wel: hoe gekker, hoe beter. De eerste schooldag was vermoeiend en indrukwekkend, maar aan de andere kant ook erg leuk en leerzaam. Afgelopen vrijdag heb ik alles wat ik de afgelopen week heb opgebouwd en aangepakt in de klas weer helemaal moeten afbreken. Ik heb de klas vrijdagmiddag in orkaanstand achter gelaten, omdat orkaan/tropische storm Danny op komst is. Gelukkig had ik wel 25 paar extra handen, waardoor de klas binnen een klein half uurtje helemaal afgebroken was. Er hangt niets meer aan de muren. Alle tafels en stoelen staan in het midden van de klas opgestapeld en alle andere materialen zijn in de kasten gepropt. Dat wordt komende week weer lekker chaotisch beginnen.
Wanneer we weer moeten beginnen is ook nog maar de vraag. Morgen hebben we namelijk ‘orkaanvrij’. Dat is landelijk door de overheid bepaald. Of we dinsdag naar school moeten is nog maar de vraag. We zullen zien.

Vrijdagavond hebben we het weekend weer goed ingezet. Het gezellige hier is dat je naar ieder tentje/kroegje in de buurt kunt gaan en altijd zal er wel iemand een praatje met je komen maken. Gisteren hebben we lekker een middag gerelaxt aan het strand, waar we ook Sophie haar verjaardag hebben gevierd en ’s avonds hebben we nog lekker gedanst en gezongen.
Vandaag niet te veel uitgevoerd. Alleen hebben we het huis orkaanproef gemaakt. Mocht het zo zijn dat we toch last gaan krijgen van Danny, zijn wij tenminste voorbereid.

Tijdens dat ik dit verslag aan het typen ben, in de woonkamer, met de schuifdeuren open, kijkend op een met lichtjes en bootjes gevulde haven, merk ik toch wel dat het al wat harder is gaan waaien. De verwachting is dat morgenvroeg rond 08.00 uur Danny langs zal komen. Ik ben benieuwd. Nu dus maar snel naar bed, want ik wil het morgenvroeg toch wel meemaken. Dan kan ‘een orkaan meemaken in Sint Maarten’ van m’n bucketlist worden weggestreept.
Er is vast nog van alles meer gebeurd, wat ik vergeten ben te vertellen. De afgelopen twee weken zijn zo snel gegaan, maar dat komt wel weer in m’n volgende verslagje.
AYO!

- Hier worden de kinderen nog opgehaald en thuisgebracht met zo’n (voor ons) ouderwetse gele schoolbus.
- Ik heb mijn eerste rit in zo’n grote gele schoolbus ook al gehad (naar de gymzaal). Levensgevaarlijk!!
- Onderweg naar huis stak er zomaar een aap de weg over.
- We hebben maatregelen getrokken voor als Danny op bezoek komt.
- Ik heb mijn eerste post vanuit Nederland ontvangen. Opa en oma, bedankt voor het leuke kaartje!!!
- Mijn klas is na een week werken alweer helemaal ‘hurricaneproof’